Ik weet niet wat me het meeste raakte vandaag ,
Was het dat diversiteit nog steeds geen vanzelfsprekend iets is in onze maatschappij
Dat hiervoor gewerkt moet worden…
Of dat ik zelf in de val liep en deze niet zag,
De grote blinde vlek in onze maatschappij waar eigenlijk iedereen liever de ogen voor sluit,
Een niet onbekend gebied voor mezelf,
zelf toebehorende in een vak geduwd wezen en bestempeld, gelabeld door…
het baart me zorgen ,
zorgen dat er nog ruimte gemaakt moet worden hiervoor ,
dat dit nog de harde dagelijkse realiteit is
is dit in werkelijkheid nog mogelijk … vandaag 2020
Iemand met een hoofddoek dat rollende ogen krijgt
Een jonge mama die een rare blik krijgt en het geruis van het verhaal nog net mee krijgt
Het slachtoffer van misbruik die het zelf zocht
Degene met een handicap die amper terecht kan, winkels en bereikbaarheid doe je enkel met de voeten
De taal, die wij als “bevoorrechte” blanken tegen elkaar spreken niet meteen word vertaald
De eenzame ogen die uit de zovele ramen staren van de rusthuizen waarin het zorg personeel amper tijd kan maken voor hen
Het geluid van huilende baby de zorgende die met hart en ziel zich dagelijks inzetten om telkens aan het einde van de dag te ontdekken dat je toch nog handen tekort had
Het meisje met het korte rokje aan die nagefloten wordt en zich uit veiligheid weg steken moet
Het feit dat als je al uit een kwetsbaar gezin komt de mogelijkheden tot studeren wegvalt
De depressie die je beklijft waarin je probeert terug een hand te grijpen…tevergeefs
Degene die slachtoffer is van huiselijk geweld die in alle kwetsbaarheid te horen krijgt , jij hebt toch een keuze
Als je hulp nodig hebt je eerst door een vernederingslaag hoeft te gaan voordat je daadwerkelijk geholpen wordt …
Zij die geen papieren hebben door de gangen lopen en nergens meer thuis lijken te zijn…een strijd moeten voeren om opnieuw bestaansrecht te krijgen.
Waanzin dat dit al vervalt als je een grens oversteekt voor eigen veiligheid te waarborgen
degene die probeert te herstellen van ziekte en nog 1001 formulieren moet invullen om dit te legitimeren….
Dienen we mensen uit gemak te sorteren, mogen we nog gewoon samen mens zijn…
Verdrinken … grijpend naar het ‘systeem’
Om te ontdekken dat je zult blijven verdrinken
Als je geluk hebt verdrink je alleen maar
Bij ongeluk geven ze je nog een stoot bij.
Afgesloten van de wereld …
Uitgespuwd in het geheel.
Het systeem dat je een bos bloemen lijkt te geven waarvan je de pot achterna geslingerd krijgt tegen je hoofd
Een weg die al uitgestippeld wordt
Een oordeel geveld
Het recht vervalt op kansen en mogelijkheden;
Het baart me zorgen ,
Het doet me pijn ,
In mijn hart
welzijn en menselijkheid is nog steeds geen vooropgestelde maat,
een hokje waarin je passen moet,
val je erbuiten dan vervallen je kansen…
de meeste mensen deugen,
mogen we dit tot onze realiteit vormen
mogen we onze muren laten zakken
opnieuw geraakt zijn
voor en door elkaar
handen in elkaar slaan
mogen we terug zien en niet alleen kijken
mogen we dit verhaal dan vandaag werkelijk gaan creëren ?
kunnen we van maatschappij naar gemeenschap groeien
waar welzijn prioriteit wordt
kunnen we in de spiegel kijken
elke blik die we afwenden naar
op ons zelf wenden
hebben we hier de moed voor ….
waar is het hart?
waar is de ontmoeting gebleven?
mogen we alsjeblieft terugkeren naar deze staat van voelen en horen
mogen we elkaar terug graag zien, Mens?
hebben we hier de moed voor…
om ons te laten raken
om te ontmoeten
in dat wat we alle zijn.
Alle mensen deugen …
PS:natuurlijk zie ik nog steeds wat er wel is. Ik ga de kwetsbaarheden, daar waar het systeem faalt, niet ontkennen. Net iets minder comfortabel, maar nodig ZEKER NU !!!
-Daisy
#puur
#PCM
#postcorona
#gisterenvandaagenmorgen
#polarisatie
#diversiteit
#duurzaamwelzijn
