Onbegrepen

Onbegrepen

Onbegrepen 1000 667 Daisy Baets
Onbegrepen

Er zijn zo van die dagen,
Dan voel ik me alleen,
ONBEGREPEN,
Tastend alleen,
Veel woorden rond me maar niemand die luisteren wil om te begrijpen,
Niemand die mij voelen kan...

Dan kan ik...
Dan kan ik alleen nog maar huilen.

Dan kan ik uitschreeuwen tegen mezelf waarom niemand me begrijpt,

Dan kan ik uitschreeuwen tegen mezelf,
Waarom ben je verdomd zo moeilijk,

Dan kan ik uitschreeuwen tegen mezelf...
Waarom....
Waarom zijn al die woorden je zo snel zoveel,

Dan kan ik uitschreeuwen tegen mezelf,
Waarom lijkt het dat alles zo snel gaat om je heen...

Waarom voel Ik me zo verdomd alleen met zoveel mensen om me heen.

Dan kan ik alleen maar huilen...
Dan kan ik alleen maar huilen...

En zakken,

Dan kan ik alleen maar huilen.
Mezelf omarmend.
Dan kan ik alleen nog maar,
Het licht uit doen naar buiten toe,
En in mijn eigen kamertje weer aan,
Afgesloten en alleen,

Dan heb ik even genoeg met mensen om me heen...

Dan kan ik alleen maar huilen,
Mezelf omarmend.

Hier ben ik nu.

En dan zak ik,
En mag ik huilen,
En mag ik uitschreeuwen,

Dan mag ik voelen....
Ik omarm mezelf.

En voel waar ik in eigen armen zakken kan,
Dan voel ik men voeten,
Ik voel mijn basis,

Dan voel ik, waar ik ook weer lachen kan.

Maar niet nu...
Nu blijf ik HIER,
rustend IN
men armen om me heen.

De laatste traan wegvloeiend,
Zacht strelend over men wang,
Alsof ze me stil laat weten...
HIER is het helemaal goed.

PuurDaisy