Het valt me op hoe wij als westerlingen vooral gericht zijn op de buitenkant, op het manifesteren, het in de wereld zetten. We springen van de lente naar de zomer en slagen zo de herfst en de winter over. Ik merk ook dat we maatschappelijk hier erg op gericht zijn. Het is bijna taboe, een teken van zwakte zelfs als je de herfst en de winter toelaat. Als je even pauze neemt, als je tijd neemt om te verwerken.
We hebben de herfst en de winter echt nodig.
We moeten echt durven stil vallen. Letterlijk stil vallen. De stilte opzoeken. Niets doen. Bij onszelf zijn. Ons helemaal terug trekken in eigen energie. Kijk naar de natuur als groot voorbeeld. De herfst komt alles wordt losgelaten. De sapstroom trekt zich terug in de bomen om tijdens de winter volledig te stoppen en stil te staan. In de winter lijkt het wel doods in de natuur. Dat is niet zo. Alles heeft zich terug getrokken in de bodem. De energie trekt zich terug. In de natuur is dit de belangrijkste moment om bomen te planten. Heel het mycelium netwerk werkt dan samen in het onzichtbare om relaties onderling te versterken. De bomen hun wortels lopen nu ook dieper uit. Alles krijgt een steviger fundament. Vanuit een stevig belichaamd fundament kan terug de stapstroom beginnen borrelen. Ideeën borrelen op. De energie van binnen draait zich geleidelijk aan terug naar buiten. De lente is in aantocht. De eerste bloesemknopen verschijnen de kleine blaadjes verschijnen. Zoveel te steviger het fundament zoveel te gemakkelijker en overvloediger dat dit proces gaat. Dit geldt ook zo voor de vruchten in de zomer. De boom denkt niet eindeloos na hoe zijn bloesems eruit moeten zien en hoe de vruchten dan moeten zijn. Het ontstaat vanuit het fundament, vanuit daar komt de stroom op gang om het potentieel dat er reeds in zit tot bloei te laten komen en zijn vruchten af te werpen in de zomer.
Van binnen naar buiten en van buiten naar binnen.
Hoe komt het toch dat wij westerlingen vechten tegen onze eigen natuur?
Wat is er zo mis aan stil vallen? De winter is helemaal niet leeg het is net zo vol van leven. Het is daar waar leven ontstaat.
